Ακάθιστος ύμνος (Χαιρετισμοί) - Point of view

Εν τάχει

Ακάθιστος ύμνος (Χαιρετισμοί)

 κάθιστος μνος (Χαιρετισμοί)
Κοντάκιον. χος πλ. δ’.
Τ περμάχ στρατηγ τ νικητήρια,ς λυτρωθεσα τν δεινν εχαριστήρια,ναγράφω σοι  πόλις σου, Θεοτόκε•λλ’ ς χουσα τ κράτος προσμάχητον,κ παντοίων με κινδύνων λευθέρωσον,να κράζω σοί•Χαρε Νύμφη νύμφευτε.
Ο 24 Οκοι [κροστιχίς: κατ' λφάβητον]


γγελος πρωτοστάτης,
ο
ρανόθεν 
πέμφθη,
ε
πεν τ Θεοτόκω τ Χα
ρε·
κα
 σν τ σωμάτ φων
,
σωματούμενόν σε θεωρ
ν, Κύριε, ξίστατο κα στατο,
κραυγάζων πρ
ς Ατν τοιατα·

Χαρε, δ’ ς  χαρ κλάμψει,
χα
ρε, δι’ ς  ρ 
κλείψει.
Χ
αῖ
ρε, το πεσόντος δάμ  ἀνάκλησις,
χαρε, τν δακρύων τς Εας 
ἡ λύτρωσις.
Χ
αῖ
ρε, ψος δυσανάβατον θρωπίνοις λογισμοῖς,
χαρε, βάθος δυσθεώρητον κα γγέλων 
φθαλμοῖς.
Χαῖ
ρε, ὅτι ὑπάρχεις Βασιλέως καθέδρα,
χα
ρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.
Χαῖρε, στρ 
ἐμφαίνων τὸν ἥλιον,
χα
ῖρε, γαστὴρ ἐνθέου σαρκώσεως.
Χαῖρε, δι’ ἧς νεουργεῖται ἡ κτίσις,
χαρε, δι’ ς βρεφουργεται  Κτίστης.
Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε.

Βλέπουσα  γία,αυτήν ν γνεί,
φησ
 τ Γαβρι
λ θαρσαλέως•
τ
 παράδοξόν σου τς φων
ς,
δυσπαράδεκτόν μου τ
 ψυχ
 φαίνεται•σπόρου γρ συλλήψεως,
τ
ν κύησιν π
ς λέγεις κράζων•λληλούια.

Γνσιν γνωστον γνναι,
 Παρθένος ζητοσα,βόησε πρς τν λειτουργοντα•κ λαγόνων γνν,
υ
ον πς σται τεχθ
ναι δυνατόν;
λέξον μοι.
Πρ
ς ν κενος φησεν ν φόβ
,πλν κραυγάζων οτω•

Χαρε, βουλς πορρήτου μύστις,
χα
ρε, σιγ
ς δεομένων πίστις.
Χα
ρε, τν θαυμάτων Χριστο τ
 προοίμιον,
χα
ρε, τν δογμάτων ατο τ
 κεφάλαιον.
Χα
ρε, κλμαξ πουράνιε, δι’ ς κατέβη 
 Θεός,
χα
ρε, γέφυρα μετάγουσα π γς πρς ο
ρανόν.
Χα
ρε, τ τν γγέλων πολυθρύλητον θα
μα,
χα
ρε, τ τν δαιμόνων πολυθρήνητον τρα
μα.
Χα
ρε, τ φς 
ρρήτως γεννήσασα,
χα
ρε, τ π
ς μηδένα διδάξασα.
Χα
ρε, σοφν περβαίνουσα γν
σιν,
Χα
ρε, πιστ
ν καταυγάζουσα φρένας.Χαρε, Νύμφη νύμφευτε.
Δύναμις το ψίστου,πεσκίασε τότε,
πρ
ς σύλληψιν τ 
πειρογάμω•
κα
 τν ε
καρπον ταύτης νηδύν,ς γρν πέδειξεν δν πασι,
το
ς θέλουσι θερίζειν σωτηρίαν,ν τ ψάλλειν οτως•λληλούια.

χουσα θεοδόχον, Παρθένος τν μήτραν,νέδραμε πρς τν λισάβετ.
Τ
 δ βρέφος κείνης εθς 
πιγνόν,
τ
ν ταύτης σπασμν 
χαιρε,
κα
 λμασιν ς 
σμασιν,βόα πρς τν Θεοτόκον•
Χαρε, βλαστο μάραντου κλμα,
χα
ρε, καρπο κήρατου κτ
μα.
Χα
ρε, γεωργν γεωργο
σα φιλάνθρωπον,
χα
ρε, φυτουργν τς ζως μ
ν φύουσα.
Χα
ρε, ρουρα βλαστάνουσα εφορίαν οκτιρμ
ν,
χα
ρε, τράπεζα βαστάζουσα εθηνίαν λασμ
ν.
Χα
ρε, τι λειμνα τς τρυφς 
ναθάλλεις,
χα
ρε, τι λιμένα τν ψυχν 
τοιμάζεις.
Χα
ρε, δεκτ
ν πρεσβείας θυμίαμα,
χα
ρε, παντός το κόσμου 
ξίλασμα.
Χα
ρε, Θεο πρς θνητος ε
δοκία,
χα
ρε, θνητν πρς Θε
ν παρρησία.
Χα
ρε, Νύμφη νύμφευτε.
Ζάλην νδοθεν χων,
λογισμ
ν 
μφιβόλων, σώφρων ωσφ ταράχθη•
πρ
ς τν γαμόν σ θεωρ
ν,
κα
 κλεψίγαμον πονον 
μεμπτε•
μαθ
ν δέ σου τ
ν σύλληψιν,κ Πνεύματος γίου,φη• λληλούια.

κουσαν o ποιμένες,
τ
ν γγέλων 
μνούντων,
τ
ν νσαρκον Χριστο
 παρουσίαν•
κα
 δραμόντες ς πρ
ς ποιμένα,
θεωρο
σι τοτον ς μνν 
μωμον,ν γαστρ τς Μαρίας βοσκηθέντα,ν μνοντες επον•
Χαρε, μνο κα Ποιμένος Μτερ,
χα
ρε, αλ λογικ
ν προβάτων.
Χα
ρε, οράτων χθρν 
μυντήριον,
χα
ρε, Παραδείσου θυρν 
νοικτήριον.
Χα
ρε, τι τ οράνια συναγάλλεται τ γ
,
χα
ρε, τι τ πίγεια συγχορεύει ορανο
ς.
Χα
ρε, τν ποστόλων τ 
σίγητον στόμα,
χα
ρε, τν θλοφόρων τ 
νίκητον θάρσος.
Χα
ρε, στερρν τς πίστεως 
ρεισμα,
χα
ρε, λαμπρν τ
ς Χάριτος γνώρισμα.
Χα
ρε, δι’ ς γυμνώθη  
δης,
χα
ρε, δι’ ς 
νεδύθημεν δόξαν.Χαρε, Νύμφη νύμφευτε.
Θεοδρόμον στέρα,
θεωρήσαντες Μάγοι,
τ
 τούτου κολούθησαν αγλ

κα
 ς λύχνον κρατοντες α
τόν,
δι’ α
το ρεύνων κραταιν 
νακτα,
κα
 φθάσαντες τν 
φθαστον,χάρησαν ατ βοντες•λληλούια.
δον παδες Χαλδαίων,ν χερσ τς Παρθένου,
τ
ν πλάσαντα χειρ τος 
νθρώπους•
κα
 Δεσπότην νοοντες α
τόν,
ε
 κα δούλου μορφν 
λαβεν,σπευσαν τος δώροις θεραπεσαι,
κα
 βοσαι τ Ελογημέν
Χαρε, στέρος δύτου Μήτηρ,
χα
ρε, αγ μυστικς 
μέρας.
Χα
ρε, τς πάτης τ
ν κάμινον σβέσασα,
χα
ρε, τς Τριάδος το
ς μύστας φωτίζουσα.
Χα
ρε, τύραννον πάνθρωπον κβαλοσα τς ρχ
ς,
χα
ρε, Κύριον φιλάνθρωπον 
πιδείξασα Χριστόν.
Χα
ρε,  τ
ς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας,
χα
ρε,  το βορβόρου ρυομένη τν 
ργων.
Χα
ρε πυρ
ς προσκύνησιν παύσασα,
χα
ρε, φλογς παθν 
παλλάττουσα.
Χα
ρε, πιστν δηγ
 σωφροσύνης,
χα
ρε, πασν γενεν ε
φροσύνη.Χαρε, Νύμφη νύμφευτε.

Κήρυκες θεοφόροι,
γεγονότες ο
 Μάγοι,πέστρεψαν ες τν Βαβυλνα,κτελέσαντές σου τν χρησμόν,
κα
 κηρύξαντές σε τν Χριστν 
πασιν,φέντες τν ρώδην ς ληρώδη,
μ
 ε
δότα ψάλλειν•λληλούια.

Λάμψας ν τ Αγύπτ,
φωτισμ
ν ληθείας 
δίωξας,
το
 ψεύδους τ
 σκότος•
τ
 γρ ε
δωλα ταύτης Σωτήρ,
μ
 νέγκαντά σου τν σχ
ν πέπτωκεν,
ο
 τούτων δ
 ρυσθέντες,βόων πρς τν Θεοτόκον•
Χαρε, νόρθωσις τν νθρώπων,
χα
ρε, κατάπτωσις τ
ν δαιμόνων.
Χα
ρε, τν πάτης τ
ν πλάνην πατήσασα,
χα
ρε, τν εδώλων τν δόξαν 
λεγξασα.
Χα
ρε, θάλασσα ποντίσασα Φαρα τ
ν νοητόν,
χα
ρε, πέτρα  ποτίσασα τος διψντας τν ζω
ν.
Χα
ρε, πύρινε στλε δηγν τος 
ν σκότει,
χα
ρε, σκέπη το
 κόσμου πλατυτέρα νεφέλης.
Χα
ρε, τροφ το
 μάνα διάδοχε,
χα
ρε, τρυφς 
γίας διάκονε.
Χα
ρε,  γ τς 
παγγελίας,
χα
ρε, ξ ς ρέει μέλι κα
 γάλα.Χαρε, Νύμφη νύμφευτε.
Μέλλοντος Συμενος,
το
 παρόντος αἰῶ
νος,
μεθίστασθαι το
 πατε
νος,πεδόθης ς βρέφος ατ,λλ’ γνώσθης τούτω κα Θες τέλειος•
διόπερ 
ξεπλάγη σου τν 
ρρητον σοφίαν,
κράζων• 
λληλούια.

Νέαν δειξε κτίσιν,μφανίσας  Κτίστης,μν τος π’ ατο γενομένοις•ξ σπόρου βλαστήσας γαστρός,
κα
 φυλάξας ταύτην,σπερ ν φθορον,να τ θαμα βλέποντες,μνήσωμεν ατν βοντες•

Χαρε, τ νθος τς φθαρσίας,
χα
ρε, τ στέφος τς 
γκρατείας.
Χα
ρε, ναστάσεως τύπον 
κλάμπουσα,
χα
ρε, τν γγέλων τν βίον 
μφαίνουσα.
Χα
ρε, δένδρον γλαόκαρπον, ξ ο
 τρέφονται πιστοί,
χα
ρε, ξύλον εσκιόφυλλον, φ’ ο
 σκέπονται πολλοί.
Χα
ρε, κυοφοροσα δηγ
ν πλανωμένοις,
χα
ρε, πογεννσα λυτρωτν α
χμαλώτοις.
Χα
ρε, Κριτο
 δικαίου δυσώπησις,
χα
ρε, πολλ
ν πταιόντων συγχώρησις.
Χα
ρε, στολ τν γυμν
ν παρρησίας,
χα
ρε, στοργ πάντα πόθον νικ
σα.Χαρε, Νύμφη νύμφευτε.
Ξένον τόκον δόντες,
ξενωθμεν το κόσμου,
τν νον ες ορανν μεταθέντες•
δι
 τοτο γρ  ψηλ
ς Θεός,π γς φάνη ταπεινς νθρωπος•
βουλόμενος 
λκύσαι πρς τ 
ψος,
το
ς ατ
 βοώντας•λληλούια.


λως ν ν τος κάτω,
κα
 τν νω οδόλως π
ν, περίγραπτος Λόγος•
συγκατάβασις γ
ρ θεϊκή,
ο
 μετάβασις τοπικ
 γέγονε,
κα
 τόκος 
κ Παρθένου θεολήπτου,κουούσης τατα•
Χαρε, Θεο χωρήτου χώρα,
χα
ρε, σεπτο
 μυστηρίου θύρα.
Χα
ρε, τν πίστων μφίβολον 
κουσμα,
χα
ρε, τν πιστν 
ναμφίβολον καύχημα.
Χα
ρε, χημα πανάγιον το π τ
ν Χερουβείμ,
χα
ρε, οκημα πανάριστον το π τ
ν Σεραφείμ.
Χα
ρε,  τναντία ες τατ γαγο
σα,
χα
ρε,  παρθενίαν κα λοχείαν ζευγν
σα.
Χα
ρε, δι’ ς 
λύθη παράβασις,
χα
ρε, δι’ ς 
νοίχθη παράδεισος.
Χα
ρε,  κλες τς Χριστο
 βασιλείας,
χα
ρε, λπς γαθν α
ωνίων.Χαρε, Νύμφη νύμφευτε.
Πσα φύσις γγέλων,
κατεπλάγη τ
 μέγα,
τ
ς σς νανθρωπήσεως 
ργον•
τ
ν πρόσιτον γρ 
ς Θεόν,θεώρει πσι προσιτν νθρωπον,μν μν συνδιάγοντα,κούοντα δ παρ πάντων οτως•λληλούια.
Ρήτορας πολυφθόγγους,ς χθύας φώνους,ρμεν π σο Θεοτόκε•ποροσι γρ λέγειν,
τ
 πς κα
 Παρθένος μένεις,
κα
 τεκεν 
σχυσας•μες δ τ μυστήριον θαυμάζοντες,
πιστ
ς βομεν•

Χαρε, σοφίας Θεο δοχεον,
χα
ρε, προνοίας ατο ταμε
ον.
Χα
ρε, φιλοσόφους 
σόφους δεικνύουσα,
χα
ρε, τεχνολόγους λόγους 
λέγχουσα.
Χα
ρε, τ μωράνθησαν ο δεινο
 συζητηταί,
χα
ρε, τι μαράνθησαν ο τ
ν μύθων ποιηταί.
Χα
ρε, τν θηναίων τς πλοκς διασπ
σα,
χα
ρε, τν λιέων τς σαγήνας πληρο
σα.
Χα
ρε, βυθο γνοίας 
ξέλκουσα,
χα
ρε, πολλος 
ν γνώσει φωτίζουσα.
Χα
ρε, λκς τν θελόντων σωθ
ναι,
χα
ρε, λιμν τν το
 βίου πλωτήρων.Χαρε, Νύμφη νύμφευτε.
Σσαι θέλων τν κόσμον, τν λων κοσμήτωρ,
πρ
ς τοτον ατεπάγγελτος 
λθε•
κα
 ποιμν πάρχων 
ς Θεός,
δι’ 
μς φάνη καθ’ μς 
νθρωπος•μοί γρ τ μοιον καλέσας,ς Θες κούει•λληλούια.
Τεχος ε τν παρθένων,
Θεοτόκε Παρθένε,
κα
 πάντων τν ες σ
 προστρεχόντων. γρ το ορανο κα τς γς,
κατεσκεύασέ σε ποιητής, 
χραντε,
ο
κήσας ν τ
 μήτρα σου,
κα
 πάντας σοι προσφωνεν διδάξας•
Χαρε στήλη τς παρθενίας,χαρε πύλη τς σωτήριας.Χαρερχηγ νοητς ναπλάσεως,χαρεχορηγ θεϊκς γαθότητος.Χαρεσ γρ νεγέννησας τος συλληφθέντας ασχρς,χαρεσ γρ νουθέτησας τος συληθέντας τν νον.Χαρε τν φθορέα τν φρενν καταργοσα,χαρε τν σπορέα τς γνείας τεκοσα.Χαρεπαστάς σπόρου νυμφεύσεως,χαρεπιστος Κυρί ρμόζουσα.
Χαρεκαλ κουροτρόφε παρθένων,
χαρεψυχν νυμφοστόλε γίων.ΧαρεΝύμφη νύμφευτε.
μνος πας ττται,
συνεκτείνεσθαι σπεύδων,
τ
 πλήθει τν πολλν οκτιρμ
ν σου•σαρίθμους γρ τ ψάμμ δάς,ν προσφέρωμέν σοι, Βασιλε γιε,
ο
δν τελομεν 
ξιον,ν δέδωκας μν τος σο βοσιν•λληλούια.
Φωτοδόχον λαμπάδα,
το
ς ν σκότει φανε
σαν,ρμεν τν γίαν Παρθένον•
τ
 γρ υλον πτουσα φ
ς,δηγε πρς γνσιν θεϊκν παντας,
α
γ τν νο
ν φωτίζουσα,
κραυγ
 δ τιμωμένη τατα•
Χαρε, κτς νοητο λίου,
χα
ρε, βολς το 
δύτου φέγγους.
Χα
ρε, στραπ τς ψυχ
ς καταλάμπουσα,
χα
ρε, ς βροντ τος χθρο
ς καταπλήττουσα.
Χα
ρε, τι τν πολύφωτον 
νατέλλεις φωτισμόν,
Χα
ρε, τι τν πολύρρυτον 
ναβλύζεις ποταμόν.
Χα
ρε, τς κολυμβήθρας ζωγραφοσα τ
ν τύπον,
χα
ρε, τς μαρτίας ναιροσα τ
ν ρύπον.
Χα
ρε, λουτρ 
κπλυνων συνείδησιν,
χαρε, κρατρ κιρνν γαλλίασιν.
Χαρε, σμ τς Χριστο εωδίας,
χα
ρε, ζω μυστικς ε
ωχίας.Χαρε, Νύμφη νύμφευτε.

Χάριν δοναι θελήσας,φλημάτων ρχαίων, πάντων χρεωλύτης νθρώπων,πεδήμησε δι’αυτο,
πρ
ς τος ποδήμους τς ατο
 Χάριτος•
κα
 σχίσας τ
 χειρόγραφον,κούει παρ πάντων οτως•λληλούια.

Ψάλλοντές σου τν τόκον,νυμνομέν σε πάντες,ς μψυχον ναόν, Θεοτόκε.ν τ σ γρ οκήσας γαστρί, συνέχων πάντα τ χειρ Κύριος,γίασεν, δόξασεν, δίδαξε βον
σο πάντας•
Χαρε, σκην το Θεο κα Λόγου,
χα
ρε, γία 
γίων μείζων.
Χα
ρε, κιβωτ χρυσωθεσα τ
 Πνεύματι,
χα
ρε, θησαυρ τς ζως 
δαπάνητε.
Χα
ρε, τίμιον διάδημα βασιλέων εσεβ
ν,
χα
ρε, καύχημα σεβάσμιον ερέων ελαβ
ν.
Χα
ρε, τς κκλησίας  
σάλευτος πύργος,
χα
ρε, τς Βασιλείας τ πόρθητον τε
χος.
Χα
ρε, δι’ ς 
γείρονται τρόπαια,
χα
ρε, δι’ ς χθρο
 καταπίπτουσι.
Χα
ρε, χρωτς το μο
 θεραπεία,
χα
ρε, ψυχς τς μ
ς σωτηρία.Χαρε, Νύμφη νύμφευτε.
 πανύμνητε Μτερ, τεκοσα τν πάντων γίων,γιώτατον Λόγον•
δεξαμένη γ
ρ τν ν
ν προσφοράν,π πάσης ρσαι συμφορς παντας,
κα
 τ
ς μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως,
το
ς σο βο
ντας•λληλούια.

via

Pages